“พี่รู้ว่านายฉลาดพอที่จะรู้ว่าพี่จะทำอะไร”
ร่างสูงไม่มีทีท่าว่าจะหยุด มือหนายังคงไล่ปลดกระดุมเสื้อของฮงบินออกจนหมด ก่อนจีบบีบเค้นคลึงหน้าอกไปมาจนคนใต้ร่างร้องครางเสียงหลง
“อ๊ะ.. ก กลับบ้านก่อนดีมั้ยครับ ผมว่าที่นี่ไม่เหมาะนะ”
มือบางจับข้อมือราวี่เอาไว้ ร่างสูงหยุดชะงัก แต่คำตอบที่ออกมาจากปากราวี่ทำให้ฮงบินอ้าปากค้าง
“ตรงนี้ล่ะ ตื่นเต้นดี”
ปากหยักได้รูปก้มลงบดเบียดปากสีชมพูสวยของคนใต้ร่าง มันช่างอ่อนโยนแต่ก็ร้อนแรงในคราวเดียวกัน ราวี่ดูดเม้มปากล่างของฮงบินจนแดงเจ่อก่อนจะสอดลิ้นอุ่นไปเกี่ยวตวัดหยอกล้อในโพรงปากของอีกฝ่าย ต่างคนต่างไม่มีใครยอมแพ้ นิ้วเรียวยาวสะกิดยอดอกสีชมพูเล่นจนร่างบางครางอื้อในลำคอทั้งๆที่โดนจูบอยู่ ไม่นานนักความเสียวซ่านรูปใหม่ก็เกิดขึ้น เมื่อมือหนาดึงกางเกงและอันเดอร์แวร์ของฮงบินออกก่อนจะลูบไล้มือร้อนไปตามเรียวขา ฟ้อนเฟ้นบีบคลึงสะโพกสวย
“อ๊ะ อ๊า”
ฮงบินพยายามกลั้นเสียงอย่างหนัก แต่บางครั้งก็เผลอครางออกมาอย่างลืมตัว ลิ้นร้อนของร่างสูงไล่เลียยอดอกก่อนจะดูดดุนอย่างสนุกสนาน ร่างกายท่อนล่างกับลังเสียดสีกันไปมาอย่างเอาเป็นเอาตาย มือบางเอื้อมมือไปปลดกางเกงของร่างสูงออกอย่างไม่ยอมแพ้
“อึก อืมมม”
ราวี่ครางในลำคออย่างพึงพอใจเมื่อรู้สึกว่ามือบางกำลังปรนเปรอท่อนเนื้อร้อนของตัวเอง นิ้วเรียวของราวี่ไล้ขาเรียวของฮงบินไปเรื่อยจนถึงช่องทางก่อนจะส่งมันเข้าไปในช่องทางแล้วลองขยับเข้าออกให้คนด้านล่างคุ้นชิน
“อ๊ะ จ เจ็บ”
ฮงบินน้ำตาคลอหน่วย พยายามที่จะอดทนให้ถึงที่สุด ไหนๆก็ทำกันมาถึงขนาดนี้แล้ว
“ผ่อนคลายนะครับ เชื่อพี่”
ราวี่ก้มลงกระซิบข้างใบหูก่อนจะขบเม้มเล่น นิ้วเรียวเพิ่มขึ้นเป็นสองขยับจนร่างบางคุ้นชินก่อนจะเปลี่ยนเป็นท่อนเนื้อร้อนของตัวเอง… มันทั้งแน่นทั้งร้อนไปหมด ราวี่พยายามขยับอย่างช้าๆเพราะกลัวฮงบินจะเจ็บ มือบางจิกเล็บลงบนแขนของเขาเพื่อระบายความเสียวครั้งแล้วครั้งเล่า ความเร็วและแรงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆเมื่อราวี่โดนกระตุ้นด้วยการตอดรัดจากฮงบินจนแทบคลั่ง มีหลายครั้งที่เข้ารำคาญเสื้อกาวน์ของตัวเอง แต่ฮงบินไม่ยอมให้เขาหยุดถอดมันออกแม้แต่วินาทีเดียว
“อ๊ะ อื้ออ จ จะไปแล้ว”
ร่างบางครางเสียงกระเส่า ก่อนจะปลอดปล่อยออกมาเลอะเสื้อของคนด้านบน ส่วนราวี่ก็ปลดปล่อยออกมาจนไหลเยิ้มไปตามขาของร่างบาง
RAVKONG93 